Kilka tygodni temu występowałem na ogólnopolskiej konferencji naukowej pt.: „Kultura i Metoda” zorganizowanej przez Instytut Kulturoznawstwa KUL. Tematyka sympozjum była dla mnie impulsem do usystematyzowania moich rozważań na temat nowej nauki sieci, którą zajmuję się w praktyce od jakiegoś czasu i która coraz częściej wykorzystywana jest w licznych projektach humanistyki cyfrowej.
Czym jest nowa nauka sieci? Najprościej mówiąc jest to dziedzina badań, która rozwija się na pograniczu matematycznej teorii grafów, badań socjologicznych, psychologii społecznej i opiera się na wizualizacji połączeń pomiędzy określonymi elementami.
Dyscyplina ta szczególnego znaczenia nabiera współcześnie, kiedy większość praktyk kulturowych jest zapośredniczonych przez media usieciowane (portale społecznościowe, sieć komórkowa,Internet).
Dzięki odpowiedniemu oprogramowaniu i metodologii nowej nauki sieci możliwe stają się badania społeczne i kulturowe oparte na dużych ilościach informacji (ang. big data). Pozwalają one na badanie śladów cyfrowych pozostawianych przez użytkowników Internetu, odkrywanie złożonych relacje jakie między nimi powstają oraz obserwowanie szerszych tendencji i wzorów zachowań.
Coraz cześciej po nową nauką sieci sięgają również badacze zajmujący się historią, sztuką czy badaniem literatury.
Jeżeli chcecie dowiedzieć się więcej na ten temat polecam nagranie swojego wystąpienia z konferenji zamieszczone poniżej.
