Czy żyjąc we współczesnej kulturze cyfrowej jesteśmy skazani na prezentowanie informacji jedynie w formie wizualnej? Czy inne formy przekazu zostaną zepchnięte na margines i zdewaluowane? Odpowiedzi na pytania są zróżnicowane. Od koncepcji ewolucjnych, kładących nacisk na zastępowanie starych formy medialnych nowymi, po koncepcje remediacji, hybrydyzacji i konwergencji, gdzie nowe i stare formy wspólnie koegzystują. Do tych ostatnich koncepcji odwołują się projekty, które na w realiach kultury wzrokocentrycznej próbują do odbioru informacji angażować inne zmysły.
Wikipedia do słuchania
Jednym z takich projektów jest aplikacja stworzona przez Stephen LaPorte i Mahmoud Hashemi. Projekt ten bazując na danych udostępnianych przez Wikipedię pozwala słuchać i oglądać w czasie rzeczywistym zmiany wprowadzane w tej największej encyklopedii świata. Na czym to polega? W Listen to Wikipedia każdej edycji hasła towarzyszy dźwięk oraz pojawienie się kuli z nazwą aktualnie edytowanego hasła. Wielkość kuli i jej kolor zależny jest od ilości zmian wprowadzanych w haśle oraz tego kto je edytuje (np. zielone okręgi symbolizują niezarejestrowanych użytkowników, a purpurowe boty). W ten sposób dynamiczne zmiany jakim podlega Wikipedia mogą być nie tylko obserwowane w czasie rzeczywistym, ale również odsłuchiwane. Aplikacja pozwala także słuchać konkretnych narodowych edycji internetowej encyklopedii. W ten sposób możemy porównać, która z edycji Wikipedii jest częściej aktualizowana i co z tym związane oferuje ciekawsze doświadczenia dźwiękowe.
Smak Twittera
Czy sonifikacja jest jedynym sposobem na wzbogacenie lub eksperymentowanie z przekazywaniem danych? Twórcy kolejnego projektu udowadniają, że równie ciekawym zmysłem może być także smak. Projekt Testy Tweets opracowany przez pracowników Copenhagen Institute of Interaction Designe pozwala poznać smak danych z Tweetera. Koncepcja stojąca za tym przedsięwzięciem opiera się na programie komputerowym, który skanuje w czasie rzeczywistym Twittera zliczając czestotliwość pojawiania się wyrazów określających dane owoce (np. jabłko, truskawka, pomarańcza itd.). Następnie dane te są przekazywane do specjalnie skonstruowanego urządzenia, które bazując na nich tworzy drinka owocowego, którego proporcje odpowiednio zrealatywizowane odzwierciedlają czestotliwość występowania danego owocu w twitterowych dyskusjach.
Eksperymenty tego typu wykraczają poza doświadczenia stricte wizualne i oferują nowe, bogatsze formy zaangażowania w odbiór informacji. Jednocześnie same dane uzyskują nowy zestetyzowany i jednocześnie, jak w przypadku Testy Tweets bardziej intymny i poniekąd cielesny charakter.
